Johannesburg-Zimbabwe

Dag 2:
De tweede dag werd in beslag genomen met telefoontjes naar missing luggage mevrouwen en meneren van diverse rangen en standen” Verder kregen we van alle kanten verbazing en ongeloof dat deze twee jonge (naïeve?)meiden richting Zimbabwe wilden. Zelfs de radio leek ons moedwillig op andere plannen te willen brengen door te melden dat de situatie aan de grensovergang met Zuid-Afrika in verband met de vele vluchtelingen explosief kan worden genoemd.

In ons guesthouse werden we er ook niet vrolijker op. Toen Femkes bagage na veel boze en wanhopige telefoontjes op miraculeuze wijze op het laatste moment werd gebracht besloten we de gok te wagen. Gewapend met donuts, blauwe ogen ( en als dat niet het beoogde effect had, dollars verstopt in onze Bh’s) om de buschauffeur om te kopen en twee stevige zwarte kerels om ons inclusieve bagage veilig tot in de bus te krijgen, gingen we toch onderweg naar dit beruchte stukje Johannesburg. Het was al donker en aangezien onze twee zeer betrouwbare begeleiders zichtbaar ook niet erg relaxt waren bij het afzetten van deze twee blanken met backpacks ( ze verzonnen onderweg tactieken hoe we het het beste moesten aanpakken om snel en veilig in het kantoor van Greyhound te komen) dat deze ‘ aura’ ook op ons oversloeg. Met pinpoint pupils en strak van de adrenaline kwamen we het kantoortje (uiteraard) toch veilig binnen rennen. De dollars, donuts en zelfs een onweerstaanbare oogopslag bleek niet nodig. De chauffeur zou op ons blijven wachten als we midden in de nacht in de onrustige grenspost aan een visum moesten komen.