airco in Quilimane!

Bom Dia!!! Een groet uit Quilimane!

Ja sinds 2 dagen is het geen mangwanani groet in het shona meer, maar aanrommelen in het portugees! En dat valt niet mee zal ik je vertellen! Vanmorgen zaten we met ons anwb'woordenboekje in een bar'achtig iets voor een simpel breakfastje, maar zelfs het woord breakfast kenden ze niet...dat wordt leuk.

De afgelopen 2 dagen hebben we continu in de bus doorgebracht...en je kan nu toch wel zeggen datwe zijn ingewijd in het public transport van Mozambique.

Vanaf de grens met een bus naar chimoio, daar met een bus naar Beira... In Beira een hotelletje gevonden en hard op zoek geweest naar de zee, maar alleen wat brak water gevonden...MAAR! savonds ons eerste visje gegeten, en dat maakte de lange reisdag helemaal goed. Wat hebben wij zitten genieten van die vis... en zijn we ons continu aan het verbazen over de wrange verschillen, te vinden door simpelweg een grens over te steken. Voedsel in overvloed... nog geen 100 meter in Mozambique en de flesjes steri'milk en zakjes yoghurt,tandpasta en flessen ranja, die in zimbabwe al geen 10weken meer te verkrijgen zijn, staan in de kraampjes... terwijl het allemaal spullen zijn die uit zimbabwe komen maar simpelweg geexporteerd. dairymilk uit zimbabwe...het is echt bizar.

Beira is een gigantische stad, en we waren blij dat we daar weer snel wegwaren. Maar dat leek in eerste instantie nog neit zomakkelijk te gaan...
De bus naar Quilimane zou om 3.30 uur vertrekken, vanaf een of ander busstation buiten de stad. Een taxi, Tony Tonx heette die jongen, stond om 3 uur klaar om ons erheen te brengen. In de lonelyplanet hadden we gelezen, en ja daarvertrouw je toch op, haha, dat busticket in advance regelen niet nodig was maar dat je ergewoon op tijd moest zijn. In een donker achteraf hobbelstraatje waar ik serieus het gevoel had dat het een opgezet spelletje was en dat Tony misschien toch in het complot zou zitten, en waar we ieder moment overvallen zouden kunnen worden, stopte Tony zijn auto. Links zag ik vagelijk een kromme slagboom... rechts een groepje mannen met lange jassen en zonnebrillen... na een paar keer toeteren deed een meneerde slagboom open... en reden we het soort van busstation op. Een bizarre sfeer hing daar, helemaal stil was het, terwijl er zoºn 60 mensen zaten te wachten...mensen die nog lagen te slapen, en daarwaarschijnlijk al de hele nacht zaten.. ik probeerde een gesprekje aan te knopen met een man waarvan ik dacht dat hij wel wat engels zou kunnen maar nee, het lukte echt niet...de bus was al helemaal bepakt en bezakt met jerrycans en dubbelgevouwen matrassen en andere dingen, en kon geen kip meer bij op het dak. En wij dus ook niet... zelfs nadat we Tony 100 meticais extra boden om nog even voor ons te onderhandelen, hield de driver voet bij stuk. We konden niet in de bus mee. En dit is de enige bus naar Quilimane vandaag! moesten we nu nog een dag in Beira blijven?daar hadden we echt geen zin in... Na een paar minuten kwam Tony met het idee dat er ook wel andere busjes die richting op gingen, zij het dan niet tot in Quilimane, maar tot Caia, de stad bij de Zambezi, richting Quilimane.. Daar zouden we dan zelf met de pond overkunnen steken, om vervolgens een busje te regelen naar Quilimane. Hester heeft met handen en voeten werk wel 10 keer gechekt of er dan toch echt wel busjes gaan aan de andere kant van de pond, en niet alleen sochtends, maar de hele dag door... en Tony zei datdit geen enkel probleem zou zijn. Goed, dan maar naar die busjes...op de busstandplaats waar we de dag daarvoor aangekomen waren uit Chimoio, stond in het donker een busje met beslagen ramen en inderdaad met een briefje tegen de vooruit met Rio Zambezi erop. Om 5.30 uur zou hij vertrekken. Nadat we de driver wakkergeschud hadden kregen we te horen dat we meekonden. Mooi!!!! BIj hem nog een keerchekken of we dan in Caia echt een andere bus konden krijgen maar dat kon. In Caia wil je ook niet stranden volgens mij, want daar is geen enkele plek om te kunnen overnachten...
Toen was het half 4 in de ochtend, en we hadden geen zin om daar op die busstandplaats te blijven wachten tot 5 uur. Tony heeft ons teruggereden naar het Hotel Savoy, waar we een uur geleden vertrokken waren. De nachtshift'mevrouw die net weer heerlijk lag te slapen op een gigantische bruine leren plakbank in de ontvangsthal van het hotel keek vaag toen wij aanklopten. Huh, zijn dat nou die meiden van net, of zijn datnieuwe toeristen... zo vroeg al?Op zoºn moment wil je echt dat je in alle talen kan spreken... want nee ze snapte toch echt niet dat wij vannacht in kamer 101 hadden geslapen en dat we de sleutel nog graag weereven wilden om nog een uurtje te `slapen`... en ze wilde ons opnieuw in gaan schrijven. Op een of andere manier viel het kwartje uiteindelijk.. en kwamen we terug in de kamer waarvan ik een uur geleden had gedacht, hier kom ik nooit meer terug, en dat ook helemaal niet erg vond. Maargoed. Weer op bed geplofd, met de wekker tussen ons in, en het zoefding )ventilator) op stand max poging om te slapen. Tony stond buiten in zijn auto te wachten... en zou ons straks weer naar het busje brengen.
Toen ik net echt duf begon te worden ging de wekker en mochten we weer. We zweetten nu al, nog even snel naar de wc (was ook de laatste die dag bleek achteraf) en de sleutel nu definitief afleveren bij de mevrouw waar amper een groetje afkon.

Nu stonden er meer mensen om het busje... een tienpersoons' klein busje waar geen ruimte was voor de bagage dus gewoon voor de bank, zodat je benen na 5 minuten afgekneld zouden zijn. Maakt niet uit.. hetwas een bus en we waren blij. Betalen, ticket.... er ging wel anderhalf uur overheen. Hes en ik hadden ons net soort van geinstalleerd toen er ineens een ander busje achterons busje stopte en iedereen uit ons busje stoof, naar die andere bus!! Dat werd dus de bus naar Quilimane...rare afleidingsmanoevre.. maargoed. Omdat onze rugzakken helemaal knel lagen onder de bank duurde het een poos oordat we ze los gesjord hadden en waren we als laatsten bij de juiste bus. Gelukkig konden daar de rugzakken achterin, en kregen we een plaatsje.

lees het vervolg in het volgende bericht... even zenden voordat de computer het misschien begeeft...