Eerste blogbericht uit Zimbabwe!

Ons eerste berichtje, drie weken na vertrek… Laten we beginnen met onze excuses…

In de afgelopen drie weken uiteraard veel avontuurtjes, groot en klein, beleefd, bijzondere mensen ontmoet, mooie en verschrikkelijke dingen gezien en al flink gelachen maar ook …

Op ellenlange verhalen zit niemand te wachten dus hier in het kort de meest “ sappige stories”

Dag 1: Geland en gestrand…
De opluchting die we voelde na het halen van onze krappe aansluiting op London Heathrow was in rook opgelost toen we na een kwartier staren naar de bagageband op Johannesburg telkens weer dezelfde koffers en tassen voorbij zagen komen. We waren voor drievierde in Afrika over gekomen…Femke, Hester en de backpack van Hester. Femke’s backpack ( incl. overlevingspakket) lag nog…uhhh in London?
Gelukkig klonk de dame achter de balie van de ‘missing luggage’ hoop geven. Een alledaags probleempje, morgen opgelost, verzekerde ze ons. Dit leek ook erg aannemelijk aangezien er nog zo’n 30 zielige duizelige, alleenstaande koffers en tassen zonder baasje bleven ronddraaien. Behoorde die tot de reizigers die gister waren geland?

Het guesthouse in Johannesburg was fantastisch, ze haalde ons na een telefoontje op van het vliegveld en daar was eigenlijk ook alles mee gezegd.
1. De baas liep in bezopen toestand zich tegen iedereen aan te bemoeien.
2. Een overenthousiast koppel dat nog nooit een giraffe (buiten de dierentuin) had gezien, vertelde ons met alle plezier hoe hun bagage met South Afr, Airlines had gevlogen. Na 5 dagen kregen ze een beschadigde backpack met onvolledige inhoud terug.
3. Nog een bezopen exemplaar, een Belg, die met de baas van het guesthouse ( en met paspoorten van twee andere gasten die op het punt stonden te vertrekken en ternauwernood hun vliegtuig haalde) ging stappen in Pretoria. Ze kwamen de volgende ochtend niet meer terug en bleken opgepakt en opgesloten door politie.
4. Een verfomfaaide Amerikaan, vers slachtoffer van een gewapende overval en van al zijn bezittingen beroofd op het busstation van Johannesburg
Al was Femkes backpack nog niet boven water en hadden we minder “ zin” om als blanken over dat beruchte busstation van Johannesburg te struinen, namen we toch een taxi om buskaarten naar Zimbabwe voor de volgende dag te regelen.
Probleem nummer twee diende zich aan. Zonder visum kom je niet op de bus. Na een lang gesprek met de GreyHound-manager, bleek dit probleem oplosbaar, maar wel geheel afhankelijk van de bui van de dienstdoende chauffeur. We moesten maar wat vroeger komen om met hem te “ praten” (lees: omkopen)

Na een zenuwslopende struintocht naar een PEP kuur door wat achteraf bleek de meest criminele achterbuurt van JNB, hebben we voor 40 euro (in NL 500 euro) aan chemische troep kunnen inslaan.